Borzęcin Górny

Sołtys Sołectwa Borzęcin Górny

Maria Pilarska

Członkowie Rady Sołeckiej

Józef Ciochoń 
Tomasz Siudut 
Grzegorz Wójcik
Aneta Kobyłecka 
Łucja Bach-Parszcz 

____________________________________

HISTORIA

Wieś Borzęcin założona została w 1364 roku. O wydarzeniu informuje wzmianka znajdująca się w życiorysie biskupa krakowskiego Jana Bodzanty, według której w miejscu wykarczowanych lasów założono wieś i nazwano ją Bodzantinem. Nazwa, pochodząca od nazwiska biskupa Bodzanty, z upływem czasu ulegała zmianie, Bodzantin zmieniono na Bodzanczinek, a następnie kolejno na Bodzanczin, Borzęczyn, Borzęcin. Ostatecznie o nazwie Borzęcin zadecydował rząd austriacki w okresie zaborów.

Ludność z terenów Borzęcina prawdopodobnie była pochodzenia słowiańskiego i zamieszkiwała te tereny jeszcze przed założeniem wsi. Najstarszy zapis historyczny o ludności Borzęcina pochodzi z 1580 roku. Wtedy wieś liczyła 60 włościan.

Ogromne obszary leśne oraz rzeki stwarzały warunki sprzyjające osiedlaniu się ludności. Łatwo można tu było pozyskać materiał budowlany, opał oraz żywność, a także schronienie przed najazdami zbrojnymi. Pierwsi osadnicy to nie tylko ludność miejscowa. Część osadników przyjechała tu ze Śląska i Niemiec. W powstałej wsi osiedlili się również rzemieślnicy, którzy przywędrowali tutaj wraz osadnikami i prowadzili swoją działalność. Ich dzisiejsi potomkowie noszą nazwiska odpowiadające ich zawodom: Kołodziej, Cieśla, Bednarz, Stolarz, Kowal i inne. Jednakże kierunek rozwoju gospodarczego Borzęcina w większości wyznaczało rolnictwo. Pierwsza wzmianka o gospodarce Borzęcina znajduje się w „Księdze Uposażeń” Jana Długosza. Pisze on, iż we wsi znajduje się 20 łanów i 9 prętów ról kmiecych. Sołtys posiada 2 łany, karczmę z oddzielnymi gruntami i gospodarstwa ogrodnicze.

Wraz z powstaniem wsi utworzona została parafia. Pierwszy kościół wybudowano tutaj w 1364 roku. Wcześniej tereny Borzęcina swym zasięgiem obejmowała, założona w 1338 roku, parafia w Szczurowej.  W XVII w. rozpoczęto budowę kolejnego kościoła, którego elementy zachowały się do XXI wieku, obiekt wpisany jest do rejestru zabytków województwa.