Ksiądz. Doktor teologii. Wykładowca historii Kościoła w Seminarium Duchownym w Tarnowie. Tłumacz i autor książek oraz artykułów w prasie katolickiej, podróżnik. Duszpasterz wśród Polonii francuskiej. Radny miasta Tarnowa. Przez wiele lat pełnił odpowiedzialne funkcje społeczne i kościelne.

Syn Antoniego i Agnieszki z domu Nowak. Urodził się 16 lipca 1864 roku w Borzęcinie w rodzinie chłopskiej jako jeden z pięciorga rodzeństwa. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i w Tarnowie, gimnazjum w Tarnowie (matura w 1885 roku). W gimnazjum należał do najlepszych uczniów i dlatego otrzymał stypendium ufundowanego przez ks. biskupa Pukalskiego. Po wstąpieniu do Seminarium Duchownego od razu zwrócił na siebie uwagę jako bardzo zdolny i pobożny alumn. Przyjaźnił się z późniejszym generałem księży jezuitów - Władysławem Ledóchowskim, który przebywał wówczas w tarnowskim seminarium w celu przyswojenia sobie języka polskiego, ponieważ wychował się w Prusach.

W 1889 roku Jakub Górka przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Ignacego Łobosia,

obejmując wikariaty w Wierzchosławicach i potem w Chełmie. W następnym roku został skierowany na dalsze studia teologiczne do Wiednia (Instytut św. Augustyna), gdzie w roku 1893 uzyskał doktorat teologii. Po powrocie do Tarnowa objął wykłady z historii Kościoła w Seminarium Duchownym i prowadził je aż do śmierci.

Wiele podróżował po Europie, był także w Ziemi Świętej i Egipcie. Wrażenia swoje opublikował w prasie i osobnych wydawnictwach. Dochód przeznaczył na cele dobroczynne.

W Tarnowie dał się poznać jako aktywny społecznik. W marcu 1901 roku wybrano go prezesem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej „Ojczyzna". Stowarzyszenie to erygowano w 1894 roku dla uczczenia setnej rocznicy powstania kościuszkowskiego. Celem stowarzyszenia było m.in. prowadzenie biblioteki i czytelni dla pogłębianie fachowych wiadomości młodych ludzi przygotowujących się do zawodu, organizowanie imprez i pomoc materialna biednym członkom w formie zapomóg zdrowotnych i bezzwrotnych w razie choroby czy bezrobocia.

Od 1903 roku był moderatorem Sodalicji Mariańskiej Panów, która m.in. otaczała opieką stancje uczniów szkół średnich i prowadziła tanią kuchnię. Staraniem Sodalicji otwarto w Tarnowie internat dla słuchaczy seminarium nauczycielskiego pod wezwaniem św. Stanisława, w którym zamieszkało czterdziestu uczniów. Ks. Górka był jednocześnie moderatorem Sodalicji czeladników-rękodzielników, którą założono 2 lutego 1904 roku. Zamierzał też zorganizować w Tarnowie internat dla czeladników, ale na przeszkodzie stanął wybuch wojny i śmierć. Był także cenzorem ksiąg religijnych, kierownikiem diecezjalnego Stowarzyszenia św. Piotra Klawiera, sekretarzem Arcybractwa Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, rektorem stowarzyszenia „Perseverantia Sacerdotalis", członkiem rady „a vigilantia" i radnym miasta Tarnowa. Oprócz tego znajdował czas na słuchanie spowiedzi, głoszenie kazań i konferencji. Starał się wszędzie jak najwięcej czynić, dobrego o ile mu sił starczyło - wspomina jeden z jego przyjaciół.

W 1913 roku powstało w Tarnowie, z inicjatywy biskupa Leona Wałęgi, Stronnictwo Katolicko-Ludowe wydające czasopismo „Lud Katolicki". Ks. Górka był Stronnictwu i jego pismu „całą duszą oddany". Na wiecach organizowanych w wielu miejscowościach przemawiał bardzo sugestywnie i zachęcał chłopów, by wstępowali do Stronnictwa i czytali „Lud Katolicki" O działalności politycznej ks. Górki nie najlepiej pisze Wincenty Witos w „Moich Wspomnieniach", trudno się temu dziwić - byli przeciwnikami politycznymi.

Jakub Górka łatwo władał piórem „jak wyrobiony w pisaniu naukowiec". Mimo że zmarł dość młodo (żył 53 lata), napisał 13 książek, opublikował ok. 50 artykułów, nie licząc anonimowych, w „Ludzie Katolickim". Owocem podróży po świecie były opracowania: „Lourdes. Wspomnienia z pielgrzymki" (Tarnów 1904). Broszura zawiera szereg wspomnień z Lourdes i innych okolic Francji. Autor spotkał się tam z Polonią, wśród której przez pewien czas pracował jako duszpasterz, urządził tam misję dla polskich robotników, spowiadał i głosił słowo Boże. Kolejne publikacje to: „Wspomnienia z Częstochowy", „Wspomnienia z podróży. Muzeum w Rapperswilu", Grób Bolesława Śmiałego w Ossyaku" (Tarnów 1904), „Wspomnienia z podróży na Wschód", „Wspomnienia z Królestwa Polskiego i Litwy" (Tarnów 1907) „Podróż do Ziemi św. i Egiptu" (Kraków 1913). Z zakresu historii Kościoła opublikował (napisał lub przetłumaczył) wiele żywotów, m.in. z języka niemieckiego przełożył „Życie św. Anieli Merici i dzieje przez nią założonego Zakonu Urszulanek (Kraków 1911), „Żywot i dzieła wielebnego Sługi Bożego Bartłomieja Holzhausera" (1908) „Dziewica Orleańska d`Arc" (Tarnów 1913). Na uwagę zasługuje praca o ks. Wojciechu Blaszyńskim, wydana w Tarnowie w 1914 roku. Można tam znaleźć wiele wiadomości dotyczących historii diecezji tarnowskiej i sporo informacji biograficznych o osobistościach rozległego niegdyś biskupstwa tarnowskiego. Odmienny, nieco polemiczny, charakter ma artykuł ks. Górki „Święci Cyryl i Metody wobec artykułów dra A. Brucknera" zamieszczony w „Dwutygodniku Katechetycznym i Duszpasterskim" (1903). Wydał też „Cześć Maryi, czyli o pobudkach i środkach nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny (Kraków 1907). W recenzji tej książki czytamy m.in.: (...) obszerna praca napisana przez ks. Górkę, wymownego kaznodzieję i gorącego czciciela Matki Najśw. Książka jest bogatym skarbcem do czytania, rozważania i przemówień. Oparta na filozofii i teologii, czerpie z historii kościelnej i świeckiej. Wprzęgnął tu autor literaturę klasyczną, poezję i sztukę (...). Wydał także „Kazania przygodne i okolicznościowe" (Kraków 1916), „Kazania niedzielne i świąteczne św. Jana Maryi Vianney`a" (tłumaczenie, Kraków 1906). „Kazania wielkopostne O. Pawła Segneri`ego" (Tarnów 1902).

Był człowiekiem nauki i niezwykłej pracowitości. Oprócz jasnego umysłu cechowała go wyjątkowa dobroć. Jeden z jego współpracowników tak go charakteryzuje: Z usposobienia był gołębią duszą. Nie było u niego najmniejszego cienia pretensjonalności. Odznaczał się prawdą, prostotą i szczerością. Pełen szacunku dla wszystkich, z którymi się zetknął, zawsze gotów do usług duszpasterskich, przez wszystkich duchownych i świeckich kochany i wysoko ceniony. Był bardzo towarzyskim, a w towarzystwie był pełen rezerwy, a mimo to nader miłym i wesołym. Miał serce ofiarne, umiejące rozdać pomiędzy potrzebujących wszystkie przychody pieniężne, bez oglądania się na siebie. Opiekował się młodzieżą studiującą, użyczał jej chętnie pomocy materialnej, dopomagał do ukończenia nauki i znalezienia odpowiedniej pracy. Czynił to tym chętniej, że wielu spośród uczniów pochodziło z jego okolic borzęckich.

Ks. prof. Jakub Górka zmarł w Tarnowie po długich cierpieniach w dzień zmartwychwstania Pańskiego, 8 kwietnia 1917 roku.. Redaktor „Gazety Kościelnej", ks. dr Aleksander Piechnik napisał o nim m.in.: Odszedł od nas kapłan wielkiej cnoty, jeden z najczcigodniejszych, najgorliwszych i najpracowitszych, jakich dotychczas dano mi poznać. Spoczywa na Starym Cmentarzu w Tarnowie w grobowcu razem z ks. S. Dutkiewiczem. W kościele parafialnym w Borzęcinie znajduje się tablica pamiątkowa jemu poświęcona.

opracował

Józef Olchawa